ปัจจัยด้านสถานการณ์และจิตลักษณะเดิมที่ส่งผลต่อการทำงานร่วมกับผู้อื่นของนักเรียนชั้นประถมศึกษา

Abstract

งานวิจัยนี้มุ่งศึกษาปัจจัยด้านสถานการณ์และจิตลักษณะเดิมที่ส่งผลต่อการทำงานร่วมกับผู้อื่นของนักเรียนชั้นประถมศึกษาทั้งในกลุ่มรวมและกลุ่มย่อยซึ่งแบ่งตามเพศ และระดับชั้น (ประถมศึกษาปีที่ 5 และ 6) กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาเป็นนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 และ 6 ในจังหวัดพิษณุโลก จำนวน 300 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถามวัดตัวแปรจำนวน 8 ตัวแปร ได้แก่ ตัวแปรกลุ่มสถานการณ์ 4 ตัวแปร การอบรมเลี้ยงดูแบบควบคุม การอบรมเลี้ยงดูแบบเอาใจใส่ การอบรมเลี้ยงดูแบบรักตามใจ  การสนับสนุนทางสังคมจากครู ตัวแปรกลุ่มจิตลักษณะเดิม 3 ตัวแปรคือ บุคลิกภาพแบบแสดงตัว บุคลิกภาพแบบเก็บตัว  และความเชื่อในอำนาจตน และตัวแปรตามคือ การทำงานร่วมกับผู้อื่น ค่าสัมประสิทธิ์ความเชื่อมั่นอยู่ระหว่าง 0.63 ถึง 0.89 การวิเคราะห์ข้อมูลใช้การวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณแบบมีลำดับ ผลการวิจัยพบว่าตัวแปรสาเหตุในกลุ่มลักษณะสถานการณ์  ที่ส่งผลต่อการทำงานร่วมกับผู้อื่นของนักเรียน คือ การอบรมเลี้ยงดูแบบเอาใจใส่ซึ่งส่งผลทางบวกทั้งในกลุ่มรวมและทุกกลุ่มย่อย การสนับสนุนทางสังคมจากครูส่งผลทางบวกทั้งในกลุ่มรวมและเกือบทุกกลุ่มย่อย ยกเว้นกลุ่มประถมศึกษาปีที่ 6   สำหรับกลุ่มเพศชาย นอกจากการอบรมเลี้ยงดูแบบเอาใจใส่ และการได้รับการสนับสนุนทางสังคมจากครูแล้ว การอบรมเลี้ยงดูแบบรักตามใจก็ส่งผลทางบวกต่อการทำงานร่วมกับผู้อื่นด้วยเช่นกัน กลุ่มตัวแปรจิตลักษณะเดิม การเชื่ออำนาจในตนส่งผลทางบวกต่อการทำงานร่วมกับผู้อื่นในกลุ่มรวมและทุกกลุ่มย่อย และบุคลิกภาพแบบเก็บตัวส่งผลทางลบต่อการทำงานร่วมกับผู้อื่นเฉพาะในกลุ่มรวมและกลุ่มเพศหญิง